Amfetamini čine skupinu spojeva koji se veoma često zloupotrebljavaju zbog svojih psihostimulatornih svojstava. Dosadašnja istraživanja ukazuju na to da njihovo djelovanje na dopaminergične neurone najviše doprinosi stvaranju ovisnosti, iako detalji tog procesa nisu dovoljno razjašnjeni. U pregledu literature predstavljeni su radovi koji opisuju relevantna saznanja i hipoteze koje su iz njih proizašle, a koje se zatim testiraju različitim metodama koristeći vinsku mušicu, Drosophilu melanogaster, kao model-organizam. Ovaj je organizam odabran u tim istraživanjima zbog brojnih prednosti od kojih se ističu dostupnost visoko-specifičnih genetskih manipulacija i jednostavni bihevioralni eseji za ispitivanje ponašanja uzrokovanog drogama. Također, razvijene su nove metode proučavanja dinamike neurotransmisije na ex vivo preparatu mozga mušice. Glavni rezultati odabranih istraživanja su da amfetamini uzrokuju hiperlokomociju u mušica te da je za taj učinak potrebna njihova interakcija s plazmatskim i vezikularnim transporterima dopamina. Osim toga, potvrđena je važna uloga niza proteina, poput protein kinaza (protein-kinaza C, Ca2+/kalmodulin-ovisna protein kinaza α), membranskih proteina (Flotillin-1, Rab10) i lipida (fosfatidilinozitol-4,5-bifosfat, PIP2). Na taj način identificirane su potencijalne molekularne mete za razvoj novih terapijskih pristupa u liječenju ovisnosti ili smanjenju negativnih posljedica zlouporabe amfetamina.